Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content
Tekstgrootte: a a
Contrast:

Veel animo voor Roze Salon in De Rietvinck

Oudere man met spencer en bril in tuin
Paul (l) en Bob (r), bezoekers van de Roze Salon

Homoseksualiteit, genderbender, travestie… het hoort er allemaal bij, zullen de meesten van ons zeggen. Anders zijn mag. Toch vinden vooral oudere leden van de LGBTI-gemeenschap het prettig om af en toe onder elkaar te zijn. De Roze Salon is er voor hen.

In de kast, uit de kast? Henk, een laat-zestiger uit een vissersdorp aan het IJsselmeer, vindt het lastig. Henk was meer dan een kwarteeuw getrouwd. Hij denkt met zachtheid en liefde terug aan zijn vrouw. Maar de exotische, intense wereld die hij na haar overlijden ontdekte, heeft iets ontketent dat hij nooit meer kwijtwil. Ervoor uitkomen is iets anders. ‘Als ik in de Amsterdamse gayscene iemand uit mijn dorp zou tegenkomen,’ zegt hij, ‘zou ik hem hartelijk begroeten als een van de club. Maar in mijn woonplaats zelf heb ik het nooit iemand verteld. De vragen die ik zou krijgen… ik kan er niet overheen zien.’

Weesgroetjes

Zoals Henk zijn er velen. Mannen en vrouwen. Ze groeiden op in een tijd vol ongeschreven regels over het burgerlijk bestaan. Bescheiden zijn, hard werken, en vooral: in het gareel! De 78-jarige Bob zat in de assurantiën, samen met een hoop andere opvallend elegante seksegenoten. ‘Je herkende elkaar wel,’ zegt hij, ‘maar je sprak er niet over. Ik heb vijftig jaar toneelgespeeld.’

Laat uit de kast, is het onderwerp van de Roze Salon deze donderdag. Bij tijden speelt de verontwaardiging op. De armoe! Gevoelens waren bij Gods gratie nog net toegestaan, maar o wee als je van plan was daar openlijk iets mee te doen! Voor je het wist zat je bij de psychiater of meneer pastoor. Bid maar tien Weesgegroetjes, zei de laatste doodleuk, al dan niet zelf heimelijk van de mannenliefde. Of: ga maar snel trouwen, dan gaat het wel over. Zelfs de Evangelische Hulpdienst voor Homofielen kon weinig doen.

Roze programma

De gebrekkige acceptatie van ‘anders zijn’ is een belangrijke motivatie voor geestelijk verzorger Anton Koolwijk. In De Rietvinck spant hij zich al vele jaren in voor de zichtbaarheid van oudere LGBTI’ers. Mede dankzij hem werd het huis in 2010 de eerste in Nederland met het predicaat Roze Loper. Samen met activiteitencoach Annette Visser startte Anton jaren geleden ook de Roze Salon, een wekelijkse samenkomst in het kader van seksuele diversiteit. Er wordt gepraat over een afgesproken thema, zoals deze donderdag. Maar er zijn ook ontmoetingen, bijvoorbeeld met jongeren, vluchtelingen, of binnenkort consultants van Deloitte. Er zijn optredens van beroemde dragqueens als Victoria False of Dolly Bellefleur. Roze films. En excursies, zoals in juli naar Artis, waar een bioloog vertelt over gelijkgeslachtelijke liefde in het dierenrijk. Want die bestaat. Natuurlijk!

Nieuw: inloop

De Roze Salon kreeg onlangs een nieuwe impuls door een inloopsubsidie van de Wmo. Hiermee kon Christian Ademir Sandoval Taco worden aangetrokken. Deze neemt sinds februari vol elan de organisatie en begeleiding op zich. Omdat het inloop is, zijn nu alle senioren welkom, met of zonder indicatie, van binnen of van buiten De Rietvinck. De Wmo steunt dergelijke initiatieven vanuit het idee dat ze mensen langer fit houden en ook helpen zorgbehoeften eerder in beeld te krijgen. Christian, die ook als activiteitenbegeleider in Het Schouw werkt, is blij met de animo, al hoopt hij in de toekomst meer nieuwe Nederlanders uit de kleurrijke Haarlemmerpleinbuurt te zien. Nu weten wekelijks vijftien tot dertig deelnemers –man, vrouw en alles daartussen - De Rietvinck te vinden. Zelf groeide Christian op in de Peruaanse hoofdstad Lima, waar hij na zijn studie gerontologie het lot van vereenzaamde ouderen wilde helpen verlichten. Tussen droom en daad bleek een oceaan te zitten. Vanwege de liefde zei hij in 2013 Lima en de goudgele pampa vaarwel.

Christian, activiteitenbegeleider De Rietvinck en Het Schouw
Christian organiseert en begeleidt de gesprekken van de Roze Salon

 

Beslotenheid

De gesprekken van de Roze Salon vinden plaats in een kleinere zaal. Vanwege de akoestiek, maar ook omdat sommigen de beslotenheid nodig hebben om vrijuit te durven praten. Het gevoel er niet te mogen zijn kan diep gaan. Zo ook bij de vluchtelingen. Christian herinnert zich de ontmoeting met de kleine groep nog levendig. ‘Stel je voor, ze waren in eigen land hun leven niet zeker. Het werd heel stil, iedereen was onder de indruk. Wat nu? dachten we daarna. Toen hebben we de spreker allemaal een persoonlijke, warme en troostvolle boodschap meegegeven. Een mooie start, hoopten we, van een leven zonder angst en schaamte. Want dat is wat we willen met de Roze Salon. Herkenning, gezelligheid, maar vooral versterking. Dat we trots op onszelf durven zijn.’ 

Wilt u op de hoogte blijven van roze activiteiten in De Rietvinck en andere locaties van Amstelring? Meld u aan voor de OudRoze Nieuwsbrief.  Of bekijk hier de laatste OudRoze Nieuwsbrief

Verder lezen: