Diversiteit: jezelf zijn

Dana Poldervaart leefde bijna 30 jaar in een lichaam dat ze niet wilde. Pas toen ze helemaal op de bodem zat, voelde ze zich vrij om voor zichzelf te kiezen. ‘De bevrijding was onbeschrijfelijk.’

Met zijn radioprogramma ‘Ook zo? Mooi zo!’ knalde hij er begin jaren tachtig lekker in. Na enkele cva’s is Reijer Breed (70) nu fysiek wat minder sterk. Maar het geestelijk vuur is niet gedoofd.

Nursel was 3 jaar, toen ze uit Turkije naar Nederland kwam. Ze groeide op in Amsterdam Oost. Hoe belangrijk haar afkomst voor haar is? ‘Ik denk soms dat die voor anderen belangrijker is dan voor mij.’

‘Ik weet nog precies hoe mijn ouders keken toen ik Nabil meenam naar huis. Ik hoorde het ze bijna denken. Leuke jongen... maar wel een Marokkaan.’

'Discriminatie gaat niet in de eerste plaats over kleur. Het gaat erover hoe je elkaar ziet. Als jij denkt beter te zijn dan een ander, dan discrimineer je.'

Met één ding heeft Adwoa Nyarko nog steeds moeite. Dat kinderen in Nederland zo brutaal zijn. ‘Bij ons deed je alleen je mond open als je iets werd gevraagd.’

Met zijn Chinese achtergrond had Wawan het in Indonesië al niet makkelijk. In Nederland bleek hij ook nog eens op jongens te vallen. Hij deed er 10 jaar over om uit de kast te komen.

‘Discriminatie doet pijn. Je voelt dat het niet klopt, maar je hebt geen verweer. Dus je moet erboven staan.’

‘Mijn leven loopt op rolletjes, zeg ik weleens voor de grap. Maar serieus, ik voel me goed. Ik heb me nooit laten belemmeren door mijn handicap.’

‘Als ik denk aan die tijd bekruipt de weemoed me meteen. Dat hebben wij Indische mensen allemaal. Je staat met één been hier en met het andere daar.’

‘Wat ik anderen met deze ziekte zou willen zeggen? Wees open, verstop je niet. Schoonheid is relatief.’