Mensen van Amstelring

'André en ik hebben twee zoons gekregen, een in 1965 en een in 1985, toen ik de moed al had opgegeven. Ik had er wel zeven of acht gewild, ik was zo’n Italiaanse mama.'

'De oorlog blijft er altijd uitspringen. Ik was koerierster voor de locale verzetsgroep, smokkelde- onder het zadel van mijn fiets- berichten van de ondergrondse. '

'Aan mijn oudste kleinkinderen vertel graag verhaaltjes. Dan pak ik mijn bezem en zeg: ’s nachts vlieg ik uit naar de heksenschool, om te leren heksen.’

'Toen ik in de accountancy terechtkwam, wist ik al dat het een tussenfase was. Een eigen winkel, daar had ik mijn zinnen op gezet.'

'Of ik familie ben van de beroemde socialist, willen mensen altijd weten. Ja, in de verte.'

'Ken je dat liedje: "Mijn wiegie was een stijfselkissie" van Zwarte Riek? Nou, mijn wiegie was net zoiets. Een bedstee in hartje Jordaan.'

'Vrijheid, mijn eigen gang kunnen gaan, en me ontwikkelen. Ik denk dat ik dat in mijn leven het allerbelangrijkste vind. '

'Wat mijn leven heeft bepaald? Ik denk toch het meeste mijn geloof. Van jongs af aan heb ik een sterk geloof en een sterke drang tot evangeliseren gehad.'

'Samen hier aan tafel, een sigaretje roken bij het raam, op vrijdag een advocaatje, lekker kletsen, we hebben het heel gezellig.'

'Ik wilde vroeger al graag in de bloemen, maar ik ging naar de kweekschool, zoals mijn vader wilde.'

'Te goed van vertrouwen? Ik weet het niet. Je moet iets voor een ander over hebben, is mijn motto, niet bang zijn.'

'Het geheim van mijn hoge leeftijd? Misschien dat ik zo makkelijk ben. Net als mijn vader, die vond ook alles goed.'

'Het is alsof ik hier een nieuwe familie heb gekregen, echt. Elke dag heb ik leuke, warme contacten. '

'Toch was ik dolgelukkig. En toen de kinderen kwamen, drie jongens en een meisje... als de kinderen klein zijn, dat is je allermooiste tijd. '

‘Bertje is een lieve jongen. Maar hij is een beetje traag.’ Dat zeiden mijn kleuterjuffie en latere leerkrachten altijd. '

'Ik neem een voorbeeld als inspiratie en geef dan mijn eigen draai eraan. Net als in het gewone leven: je stopt er iets in en bent benieuwd wat eruit komt. '

'Als ik denk aan mijn kindertijd, dan zit ik op mijn kamer. Opgesloten. Ik zie het niet, maar ik voel het.'

'Iets moois dat ik nog beleefd heb, is dat ik mijn vader heb gevonden. Het was een jaar of tien geleden, hij belde me op.'

'Mijn leven - een aaneenschakeling van avonturen - zou in drie boeken nog niet passen. '

'Mijn leven? Het is mooi geweest, maar zwaar. Ik heb mijn moeder niet gekend, ze stierf toen ik vier weken oud was.'

'Soms vind ik het zelf een wonder hoe positief ik ben. Misschien huist in mijn hart een Spaanse. Vaak droom ik nog van Spanje.'