Liefde kent geen leeftijd

‘Dat ouderen seksuele gevoelens hebben…’ zegt Sylvia de Busser, persoonlijk woonbegeleider in verpleeghuis Leo Polak. ‘Je weet het natuurlijk in je achterhoofd wel. Maar toch wil je er liever niet aan denken. Als ik in mijn werk zag, dat mannen aan me wilden zitten, dan deed ik het liefst of ik gek was. Erover praten was wel het laatste dat in me opkwam. Nu schaam ik me daarvoor.’

Het was meneer P. die Sylvia’s kijk veranderde. Hij kwam een jaar of wat geleden binnen in een van de gezellige huisjes van de pg-afdeling. ‘Meneer zat in een rolstoel, maar was nog heel nieuwsgierig en actief,’ zegt Sylvia. ‘Ook seksueel. Dat laatste bleek wel als wij op zijn kamer kwamen. De kans was groot, dat hij met zichzelf bezig was.’

‘Wat doe je in zo’n geval? Gauw de deur dicht, je kent het wel. “Ik kom straks wel terug!” riep ik meestal. We hadden er allemaal moeite mee. Zo’n oude man, al die activiteit, was dat wel normaal? We hebben gepraat met de arts, de psycholoog, zijn kinderen. Toen is langzaam het kwartje gevallen. Seks is voor iedereen. Lust en liefde kennen geen leeftijd.’

Niet lang na dit inzicht kwam mevrouw L. Ze hield net als meneer van het bruine kroegje op de gang. Zij een whisky, hij een jenevertje, proost maar weer. ‘Wat denk je dat er gebeurde?’ zegt Sylvia. ‘Binnen de kortste keren begon mevrouw te stralen. Niet door de borrel, nee, het was meneer P! Hij had door haar ziekte heen de dame ontdekt die ze nog in zich had. Ze genoot van zijn aandacht, leefde helemaal op.’

De liefde had toegeslagen, beiden werden smoorverliefd. Maar daarmee begon ook het nachtelijk geschuifel over de gang. En wat dat met zich meebracht: valpartijen, blauwe plekken, meneer brak zelfs een heup. Sylvia en haar collega’s namen een besluit. Ze zouden alles op alles zetten om de geliefden bij elkaar op een kamer te krijgen, en liefst ook nog in één bed.

Het tweepersoonsbed bleek onhaalbaar vanwege de verzorging. Maar samen op de kamer, dat is gelukt. Sylvia denkt er met trots en ontroering aan terug. ‘Die glimlach van haar als hij binnenkwam, die heeft ontzettend veel indruk op me gemaakt. Dat je zo ziek en kwetsbaar bent, en toch verliefd en gelukkig kunt zijn. Ik zou hetzelfde zo weer doen als het weer zou gebeuren.  Ik zou me in één keer vol op die liefde storten.’

Heel lang mocht het feest jammer genoeg niet duren. Mevrouw ging snel achteruit. Sylvia merkte aan meneer dat hij wel wat interesse verloor. Maar uiteindelijk is hij haar toch trouw gebleven. ‘Toen ze stervende was, heeft hij aan één stuk door haar hoofd geaaid. Ze is gestorven onder zijn hand. Hij had haar foto op zijn nachtkastje. En daar heeft hij tot zijn dood elke dag tegen gepraat en voor het slapengaan een nachtzoen op gedrukt.’