Vreugdehof: voor ernstig zieken

Er zijn eenpersoonskamers op de afdelingen somatiek van Vreugdehof, met een grote gemeenschappelijk leefkamer. Waarom geen ruime zorgappartementen zoals in andere Amstelringhuizen? Anja legt het uit: ‘Vanwege de kwetsbaarheid van de mensen die bij ons wonen, staat goede zorg op nummer 1. De cliënten vinden het een veilig en fijn idee dat er altijd iemand in de buurt is. Rust is vaak gewenst, maar afleiding, andere mensen ontmoeten, aanspraak hebben, bewegen en activiteiten ontplooien blijven belangrijk, het geeft structuur, houvast en afleiding. Bij ernstige ziekten is het fijn als zaken overzichtelijk zijn en voor je geregeld worden. Dat bieden wij volop, en mensen waarderen dat. In elke huiskamer worden er 12 uur per week activiteiten gegeven die de cliënten zelf willen en dat zorgt voor prikkels en gezelligheid. ’ .

Voorkomen van decubitus, contractuur en spieratrofie

‘We streven ernaar dat mensen zo min mogelijk last hebben van hun ziekte of handicap. Risico’s op ander letsel willen we beperken. Denk aan complicaties als decubitus, contracturen en spieratrofie. Maar we zijn ook erg alert op klachten die gerelateerd zijn aan depressie. We willen dat mensen ondanks hun aandoeningen een zo comfortabel mogelijk leven hebben, met zo min mogelijk pijn. De kwaliteit van leven is belangrijk.

Medici, (para)medici en zorgverleners

Over de zorgverlening en inzet van (para)medici zegt Anja: ‘Het draait om de cliënt. De specialist ouderengeneeskunde is de hoofdbehandelaar en kijkt samen met de cliënt en de familie wat de cliënt nodig heeft. Er is altijd een fysiotherapeut, een ergotherapeut en een diëtiste bij de behandeling betrokken. Voor wie dat nodig is hebben we een logopedist, psycholoog, maatschappelijk werker en een geestelijk verzorger in huis.’
In elk team zit een verpleegkundige (I.O.) en iedereen wordt verzorgd door voornamelijk verzorgende niveau 3. Iedereen werkt samen om zo het beste voor de cliënt te zorgen.

Samenwerking en multidisciplinair overleg

Wekelijks bezoekt de arts met alle betrokken behandelaren de cliënt. Anja is enthousiast over de multidisciplinaire samenwerking: ‘Samen kijken ze of de zorg optimaal is of dat er verbeteringen mogelijk zijn. Mocht er een bijzondere situatie zijn dan wordt dit besproken in een kort overleg. Dat noemen wij een mini-multidisciplinair overleg (mini MDO). Ook de collegiale samenwerking is onderdeel van gesprek. Ook zijn de werkoverleggen interdisciplinair; bijna de helft van de overleggen is verplicht met alle disciplines. Daarnaast nog de normale, tweewekelijkse MDO’s. Het belangrijkste is dat iedereen de beste zorg voor de cliënt wil. Daar zetten zij zich samen voor in en halen zij ook voldoening uit.’

De situatie van de cliënt wordt voorgesproken tijdens het MDO, dan wordt er een voorstel gemaakt. Dat wordt door de arts en de contactverzorgende besproken met de cliënt en de familie. Anja: ‘In september 2016 starten we een pilot waarin we de familie uitnodigen voor het volledige MDO. Zo zijn zij nog meer betrokken.’

De rol van familie en vrienden

Mag de familie altijd langskomen? Anja: ‘Ja vanzelfsprekend! Wij vinden het belangrijk dat iemand zijn sociale netwerk meeneemt. De familie is daarom altijd welkom en kan ook blijven slapen, dat kan op de eigen kamer van de cliënt. We schuiven er gewoon een bed bij. Ze kunnen altijd samen op stap, binnen of buiten het gebouw. Wij waarderen het enorm wanneer de familie betrokken is bij het leven van zijn /haar dierbaren’