Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content
Tekstgrootte: a a
Contrast:

De werkdag van een thuisbegeleider

Buiten klimrek met vrouw en twee kinderen die vrolijk met haar haar spelen
Als thuisbegeleider kom je bij al je cliënten thuis. Van cliënten met een psychiatrische stoornis tot multi-probleemgezinnen. En van cliënten met een licht verstandelijke beperking tot cliënten met een verslaving. Lees hoe de werkdag van een thuisbegeleider eruit kan zien.

Kom jij Amstelring Thuisbegeleiding versterken? Bekijk onze vacatures.

Contact met collega’s

Het is woensdagochtend 8.30 uur, het wekelijkse moment waarop je je collega’s ziet tijdens de vergadering. Deze week is het de week van de intervisie. Na het eerste algemene half uur, ga je met je groepje aan de slag. Bij intervisie staat je eigen handelen centraal en jullie proberen de inbrengende collega inzicht en advies te geven. De casus die hij of zij inbrengt, is voor jou ook zeer herkenbaar, dus je neemt de tips ook zeker voor jezelf mee.

Om 10.00 uur klets je nog even een paar minuten met je collega’s en daarna stap je in de auto.

Eerste afspraak: dhr. Z.

Om 10.15 uur heb je een afspraak bij dhr. Z. Die afspraak hebben jullie de week ervoor samen gemaakt. Als thuisbegeleider bepaal je namelijk zelf je werktijden en plan je je eigen agenda, in overleg met je cliënten. De vrijheid die dat geeft vind je een groot voordeel.

Dhr. Z. is een 41-jarige alcoholafhankelijke meneer, met een psychiatrische achtergrond. Hij heeft moeite met zijn administratie, het op orde houden van zijn huis en heeft een zeer klein netwerk. Je bent er net gestart en jullie hebben afgesproken om vandaag een overzicht te maken van zijn achterstallige betalingen. Dat begint met de ongeopende post bij elkaar te zoeken, want dat ligt her en der verspreid door zijn - op zijn zachts gezegd niet bepaald schone - woning.

Dhr. lijkt wat bozig als je binnenkomt, maar door je opgewekte houding en een opmerking met wat cynische humor, merk je dat hij wat ontdooit en gaan jullie aan de slag. Na twee uur bedank je hem voor het feit dat hij zijn schouders eronder heeft gezet, schrijven jullie samen de rapportage, wat een belangrijk onderdeel is van de hulpverlening en je spreekt af dat hij komende week de rest van de post bij elkaar gaat zoeken. Hij is niet echt een prater, maar hij mompelt een soort van bedankje als je hem gedag zwaait.

Lunchritje

Je stapt weer in je auto, zet een lekker muziekje op en gaat op weg naar je volgende afspraak. Je eet een broodje in de auto, wat je ook wel gekscherend je rijdende kantoor/kantine noemt. Af en toe lunch je met een collega of je gaat even ergens op een bankje onderweg zitten, ook dat mag je zelf bepalen.

De volgende afspraak: gezin B.

Om 12.45 uur ben je bij gezin B. Dit gezin is aangemeld via het sociaal team waar Thuisbegeleiding veel mee samenwerkt. Het is een gezin met twee kinderen, twee meiden, de ene is 7, de ander 11. Het gaat niet goed in dit gezin. Moeder heeft sinds 1,5 jaar kanker en al zware chemokuren achter de rug, vader heeft veel voor haar gezorgd en zijn baas leek dit oké te vinden. Gisteren appte hij je dat zijn contract niet verlengd wordt, ondanks dat er gehint werd dat dit wel zou gebeuren. Naast de onzekerheid die er al was, ontstaan er nu ook zorgen over de financiën.

Tijdens deze afspraak breng je met de ouders in kaart wat er uitgezocht en geregeld moet worden met betrekking tot het inkomen. Ook heb je aandacht voor de kinderen, kletst even wat met ze en probeert ze te peilen: ze waren al zo angstig de afgelopen tijd. Na afloop van dit bezoek bel je even met een van de coördinatoren, die altijd bereikbaar zijn. Gewoon om even te vertellen dat je het best heftig vindt wat er allemaal op dit gezin afkomt en om even te kunnen sparren of zij nog tips voor je hebben.

Laatste afspraak van vandaag: gezin H.

Je laatste afspraak voor vandaag is bij gezin H. Toen je 1 jaar geleden binnenstapte, ging het er hier heel anders aan toe dan nu. Er was sprake van huiselijk geweld, vooral door de pedagogische onmacht. Ouders zaten niet op één lijn en vlogen elkaar regelmatig in de haren, maar ook de kinderen waren het doelwit wanneer de onmacht zo hoog opliep.

Toen jij kwam, ben je begonnen met ieder z’n verhaal te laten doen; wat gebeurt er hier precies en wat is jouw rol daarin? Daarna ben je meer structuur en rust gaan creëren, er kwamen duidelijke regels en regelmaat. Je probeerde wat positiviteit te brengen en het goede voorbeeld te geven. Soms deed je een spelletje, soms ruimde je een kamer op met een kind, soms voerde je een pittig gesprek met de ouders. Langzaam ging het beter, het belangrijkste is dat het geweld gestopt is en het vertrouwen en de veiligheid toenemen. Je bent heel trots op dit gezin en eigenlijk ook op je eigen rol daarin.

Je dag zit erop, je registreert je werkuren op je Chromebook die bij je werkuitrusting hoort en je belt nog even die andere hulpverlener terug van de GGZ die op je voicemail staat. Daarna rijd je naar huis en bedenk je je hoe veelzijdig je baan eigenlijk toch ook is en dat ook deze dag je weer heeft uitgedaagd om datgene te doen wat je het beste kan, namelijkijk: creatief, deskundig en passievol hulpverlenen.

Bekijk ook: