Plezier in je werk
Passie voor het vak en echte betrokkenheid is wat we met elkaar delen.
Ik tel mijn zegeningen
Bij Arjan Croonen (42) zit het zorgen in het bloed. ‘Lekker tuttelen,’ zoals hij het noemt, ‘ik doe niets liever dan dat.’ Toch duurde het even voor hij de stap nam om ook in opleiding te gaan. Hij is vorig jaar begonnen en voelt zich er fantastisch bij.
‘Waarom niet eerder? Tja, omdat het zonder diploma eigenlijk ook altijd wel ging. Nu merk ik pas hoeveel de theorie nog toevoegt. En hoeveel meer toekomst je hebt. Sowieso begint het er natuurlijk mee dat je doet wat je leuk vindt. Ik zat eerst in de horeca. Gezellig, toffe jongens allemaal, maar het bevredigde niet. Ik wilde meer betekenen voor een ander. In 2004 werd ik servicemedewerker bij een centrum voor mensen met epilepsie. Koffie schenken, kletsen, spelletjes doen. Een beetje tuttelen. Enig vond ik het. Dit is het, dacht ik, dit is wat ik moet doen.’
Dolly Bellefleur
In 2011 kreeg Arjans schoonmoeder ALS. Een schok. Toen ze zei dat door hem verzorgd wilde worden, hoefde hij niet lang na te denken. Het werd een droevige, maar ook een mooie tijd. ‘Ja, apart hè, mijn schoonmoeder. Ik had een ijzersterke band met haar. Beter dan met mijn eigen moeder. Die bleef er maar moeite mee houden dat ik op mannen viel. Van mijn vader had ik dat verwacht. Stoere man, op de stratenmakerij in IJmuiden. En juist hij gaf geen krimp. Inmiddels gaat het trouwens wel veel beter, gelukkig.’
Na deze episode en een grote zigzag door de zorg was Arjan vastbesloten een opleiding te gaan doen. ‘Ik wilde meer kennis. Verdieping. Toen ik ging zoeken bleef ik al snel bij Vreugdehof hangen. Een foto van Dolly Bellefleur die er optrad deed het hem. Die uitbundigheid. Daar moet ik wezen! dacht ik. In de praktijk viel het eerst wel wat tegen, moet ik eerlijk zeggen. Ik moest wennen aan het grootschalige, de lange gangen. En financieel… tja, dat was slikken. Amstelring vult mijn leerlingensalaris van 1400 euro aan tot het minimumloon, maar het blijft sappelen. Toch was ik door de mensen al snel verkocht. Mijn man zei het ook: “Je wilde leren. Dan móet je dit doen.”
Discipline
‘Ik heb er absoluut geen spijt van. Als je wat wilt bereiken, moet je ook iets op durven geven. En ik moet zeggen: mijn afdeling, V6, is té leuk, en de begeleiding is geweldig. De theorie van school kan soms wat omslachtig zijn. Over PEG-sondes bijvoorbeeld, of decubitus. Maar er is hier een kwaliteitsmedewerker, René, en die laat het gewoon zien – één keer, twee keer – tot je het door hebt. Op dat moment gaat die lesstof ook leven. René is een pittig type, trouwens, een oud-korporaal. Hij gaat voor discipline, eerlijkheid, en directheid. Ik hou daar wel van. Als dingen niet goed gaan, dan moet het gezegd kunnen worden.
Mijn eigen valkuil? Haha, dit vind ik wel wat pijnlijk. Dat ik geneigd ben mensen de regie uit handen te nemen. “Kom maar schat, dat doe ik wel even,” zeg ik al snel als iets even niet vanzelf gaat. Nee! denk ik vervolgens. Dat moet je niet doen! Wat leer je nou over hospitalisatie? Maar samenvattend: ik tel mijn zegeningen. Er is genoeg te leren, genoeg te doen, en ik heb er zin in. Ik heb niet voor niets adhd, zeg ik altijd.’
Arjan Croonen nam het initiatief voor het aanvragen van het keurmerk de Roze Loper, dat in juni 2018 aan de Vreugdehof is uitgereikt. Lees hier hoe de aanvraag Roze Loper in zijn werk ging.
Bekijk ook: