'Ouderenzorg: een fantastisch cadeau!'

‘Ja, het kan gek lopen,’ geeft ze toe. Jolanda de Zoeten (65) is bijna wat verbaasd over haar eigen loopbaan. In 1987 startte ze in een huisartsenmaatschap in Purmerend. ‘Het was een tijd dat je nog weinig echt oude mensen zag. Sommigen gingen op hun 65ste al naar een aanleunwoning. Bij ons gingen de consulten vooral over pilcontroles voor jonge vrouwen, bloeddrukmetingen en verkouden kinderen. Als het ingewikkeld werd, stuurde je mensen naar de specialist. Het huisartsenvak was net bezig professioneler te worden.’

Jolanda was een echte mensendokter, zo voelde ze het. ‘Als mensen met keelpijn kwamen, hadden we het wel eerst over de keelpijn. Maar daarna vroeg ik: “Hoe gaat het verder met je? Hoe is het met je man? Je kinderen?” Het leuke van het huisartsenvak is juist de band die je met patiënten krijgt. Na een paar jaar zag ik meestal al hoe het ging zodra ze de spreekkamer binnen kwamen.’

Wat Jolanda betreft had het tot haar pensioen zo mogen duren. Maar een samenloop van dingen besliste anders. Samengevat: afscheid van een collega, verhuizing van de praktijk en ziekte. Het bleek te moeilijk om in de nieuwe praktijk terug te komen. Met pijn in het hart heeft ze toen haar patiënten overgedragen.

Wat nu, was daarna de grote vraag. Jolanda: ‘Een loopbaancoach adviseerde me een LinkedIn-profiel te maken. Ik ben huisarts, schreef ik op. Ik dacht: wat kan ik eigenlijk nog meer? Nou, dat bleek toen we het profiel hadden opgepoetst. Binnen een week werd ik gebeld door een recruiter. En weer een week later had ik vijf sollicitaties lopen.’

Jolanda de Zoeten is geen huisarts meer. Ze werkt nu bijna 4 jaar voor Amstelring als basisarts + en voelt zich dolgelukkig. Naast de patiëntenzorg begeleidt ze basisartsen en artsen in opleiding voor specialist ouderengeneeskunde. Sinds een tijdje verdeelt ze haar uren over Het Schouw en de ZorgHerberg Oostpoort. De hospicezorg in de ZorgHerberg, noemt ze het meest fantastische cadeau dat ze zich kon wensen. ‘Daarin komt alles samen wat ik mooi vind aan het vak. De zorg, focus op kwaliteit van leven, begeleiden van familie. Het mooiste is, als je mensen die haast niets meer kunnen, toch nog wat regie kan geven. Bijvoorbeeld door vast pijnstilling op het nachtkastje te leggen. De angst voor pijn kan sommigen totaal beheersen. De rust die zo’n pil geeft, betekent bijna alles.’Na een drukke loopbaan als huisarts deze kers op de taart … Jolanda de Zoeten had het, nogmaals, zelf niet kunnen bedenken. Maar alle artsen die verlangen naar iets meer rugdekking, iets minder geraas, en een nog dieper menselijk contact, zou ze willen zeggen: overweeg het eens.

Veel mensen gingen je voor. Nieuwsgierig naar hun verhalen?