'Als je echt iets wilt, dan kun je het!'

Ze werkte in de schoonmaak, de horeca, de catering, een coffeeshop. Ynez Rupp (64) dacht dat het daar bij zou blijven. Dat ze het ooit haar diploma voor Verzorgende IG zou halen…? Het ging niet vanzelf, maar het is gelukt. Dankzij dat zinnetje: 'Je kunt het!'.

‘Nee,’ zegt ze, ‘dat had ik nooit gedacht. Mijn dochter had de opleiding op haar 16de al gedaan. Ik zei: “Kind wat knap! Dat kan ik nooit.” Ik was doodsbang voor ouderen met dementie. En nu werk ik hier, op Groepswonen 1 van woonzorgcentrum Leo Polak. Helemaal enthousiast.’

Ze kwam van West Java, in 1960, met haar ouders op de boot. Op haar 12de had ze al haar eerste baan. Bij de groenteboer, op zaterdag. Ynez: ‘Ik zag hoe moeilijk mijn moeder het had om rond te komen. Ik wilde helpen. Bijna mijn hele leven heb ik ongeschoold werk gedaan. Met veel plezier, dat wel. Waar ik ook werkte, ik was altijd onder de mensen, en de mensen waren op mij en mijn luisterend oor gesteld. Zelfs in de coffeeshop. Zoveel jongens - die kwamen voor een grammetje weed - bleven hangen om met mij over hun zorgen en kwalen te praten.’

'Als je echt iets wilt, dan kun je het'

Haar leven veranderde toen ze schoonmaakwerk deed in Badhoevedorp. Een collega kwam naar haar toe. ‘”Ynez,” zei zij, “ik hoor zoveel positieve verhalen over jou. Volgens mij kun je meer dan je nu doet.” Ik dacht: wat? Denk je echt dat ik dat kan? Het idee was zelfs nog nooit in me opgekomen. Nu weet ik hoe dat heet. Een laag zelfbeeld. Ik dacht dat ik niets kon. Een psycholoog heeft me geholpen om daarvan af te komen. Als je iets echt wilt, heeft hij me geleerd, dan kun je het. Ik ben hem nog steeds dankbaar.’

Het ging niet vanzelf, maar het is gelukt

Ynez behaalde haar diploma voor Helpende, Helpende+ en uiteindelijk voor Verzorgende IG. Het ging niet vanzelf, maar het is gelukt. Dankzij dat zinnetje. Je kunt het! In Leo Polak heeft ze nu ook 2 stagiaires onder haar hoede, ingestroomd via Vrouw en Vaart. Deze organisatie in Osdorp helpt vrouwen met een taalachterstand om aan het werk te gaan. Ynez kent het belang van de taal. De onzekerheid als je het goede woord niet weet.

'Als je samen een taal vindt, dan vind je ook elkaar.’

Dat ene zetje kan zoveel betekenen. Ook in de omgang met ouderen die dementie hebben, merkt Ynez. ‘Er is hier een mevrouw die soms alleen maar “tuttuttuttuttut” zegt. Dan doe ik weleens even met haar mee. Alleen maar om contact te maken. Vaak kan ik daarna gewoon met haar praten. Met een Syrische bewoonster is dat moeilijker. Ze voelt zich ontheemd en loopt ’s nachts soms roepend over de gang. Wat kun je doen? Ik hoorde dat “euwe, euwe” in haar taal zoiets betekent als “ja, ja, goed, goed”. Dat ga ik vannacht een keer proberen. Al zou het alleen maar prietpraat zijn, denk ik dan, als het helpt maakt het niet uit. Want als je samen een taal vindt waar je je thuis bij voelt, dan vind je ook elkaar.’