9 “Soms als ik kinderen in kleine groepjes voorlees of een lied met ze zing, dan zie ik hun gezichtjes opklaren. Een tinteling van blijheid, het zegt ze iets. Dat is zo mooi en hoopgevend. Dan schiet door m’n hoofd: wat wordt er van zo’n kind? Je kunt niet in de toekomst kijken, dus laat het op dat moment dan goed zijn.” Ook zingt Gerda met mensen met dementie: “Laatst nog een lied uit de jaren 50 over een speeltuin. Een mevrouw zong met me mee, je zag haar helemaal opbloeien. Die blik van ‘Ik ken ‘t’. Dan moet ik me inhouden om niet te janken, je hebt echt even contact. Het lijkt maar een kleinig- heidje, maar het betekent zoveel.” Wiesje Gerda vond ook een manier om specifiek aandacht te geven aan mensen met dementie in Suriname. “Ik kwam al rond mijn 10e jaar met dementie in aanraking. We woonden in een kinderrijke buurt, waar ook oma Konea woonde die iedere dag de straat heen en weer liep. Samen zorgden we dat ze niet naar de gevaarlijke hoofdweg liep. Een grote verantwoordelijkheid voor kinderen. Maar voor elkaar zorgen, moet je al jong worden geleerd.” Zelf is ze inmiddels ouder dan haar eigen moeder Wiesje Havertong-Nooitmeer mocht worden; zij werd slechts 72 jaar. Lijdend aan de ziekte van Alzheimer, bracht ze in een verpleegtehuis in Suriname haar laatste jaren door, in ontreddering en verdriet. Niet op haar plek tussen mensen met andere ziekte- beelden. “Als je dementie hebt, heb je er niet genoeg aan dat mensen naar je omkijken,” weet Gerda, “dan heb je specifieke zorg nodig. In Suriname is deze zorg nog ontoereikend. Er zijn onvoldoende middelen en des- kundigheid om goede zorg en begeleiding te bieden.” Kwaliteit en kennis Haar eigen moeder kon Gerda niet meer helpen, maar mensen in dezelfde uitzichtloze situatie wel. Door haar missie werd Stichting Wiesje, vernoemd naar haar moeder, een feit. “Ik had nooit gedacht dat ik een instelling voor mensen met dementie zou oprichten. Sinds 1999 zijn goede resultaten behaald. In Paramaribo hebben we een kenniscentrum opgericht voor o.a. mantelzorgers, een dagcentrum geopend voor bege- leiding en sociale activiteiten en een 24/7 woonzorgunit gebouwd voor 10 bewoners. Wiesje is de enige gecerti- ficeerde zorgorganisatie in Suriname, speciaal voor deze doelgroep. “Als ik daar ben, maak ik dansjes met de mensen. Ik zing de oude liedjes, ik ken ze allemaal. Er zijn daar mensen met dementie, waar ik mee naar school ben gegaan. Dat is zeer confronterend.” De bouw van nog twee woonzorgunits staat gepland, maar de economische situatie in Suriname is zorgelijk. Wiesje is Alzheimer Nederland dan ook erkentelijk voor hun aandacht. “Bijna het onmogelijke wordt van de onbaatzuchtige vrijwilligers, fondsen en donateurs gevraagd van Stichting Wiesje in Nederland. Ik kan alleen maar hopen dat we dit doel in 2024 kunnen realiseren. Dat is mijn streven.” Welzijn Gerda’s vertrouwen in de toekomst is groot. Twee jaar geleden overleed haar echtgenoot Roelof Lenten. “Sindsdien ben ik gewoon een beetje ‘mij’ kwijt. Dat is niet verloren, het zit ergens waar je niet echt bij kan. Ik hoef niet ‘verdrietloos’ te zijn, ik heb er vertrouwen in dat ik dat kleine beetje zal vinden. Zelf hoop ik gezond te blijven. Ongemerkt ben ik driekwart van de rotonde gepasseerd, maar ik mik nog op vaten vol energie! Ik ben zeer content met mijn huis. Ik mis na mijn verhuizing Epse en de IJssel, maar kreeg er veel voor terug: mijn dochter en haar gezin, verrassingsbezoekjes van mijn kleindochter en op vrijdag een heerlijke maaltijd door mijn schoonzoon bereid, die wij bij mij verorberen. Dat je een dak boven je hoofd mag hebben, is zo belangrijk in ieders bestaan. En dat je daar je welzijn in kunt vinden.” Meer weten over Goodwill? www.goodwill.nl Steunt u Wiesje? www.wiesje.nl De woonzorgunit van Wiesje
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=